กาย, กาย- หมายถึง [กายยะ-] น. ตัว เช่น ไม่มีผ้าพันกาย, และมักใช้เข้าคู่กับคํา ร่างเป็น ร่างกาย, ใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส หมายความว่า หมู่, พวก,เช่น พลกาย = หมู่ทหาร. (ป., ส.).
น. การทําทางกาย; การดัดตนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง, การเล่นห้อยโหนโยนตัวเป็นต้น. (ส. กาย + กรฺม; ป. กาย + กมฺม).
น. ทางกาย. (ป., ส. กาย + ทฺวาร).
[กายะทุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ ๑การลักทรัพย์ ๑ การประพฤติผิดในกาม ๑.
[กายบอริหาน] น. การบริหารร่างกาย, การออกกำลังกาย.
น. เครื่องรัดตัว คือ รัดประคด. (ป., ส.).
ว. เกี่ยวกับสิ่งที่ไม่มีชีวิต, เกี่ยวกับสสารและพลังงาน, เช่นวิทยาศาสตร์กายภาพ (physical science) ศึกษาเกี่ยวกับสสารและพลังงาน; เกี่ยวกับลักษณะตามธรรมชาติของโลกเช่น ภูมิศาสตร์กายภาพ (physical geography) ศึกษาเกี่ยวกับธรรมชาติของผิวดิน บรรยากาศ อากาศ พืช และสัตว์ในถิ่นต่าง ๆ.
น. การรักษาโรคโดยอาศัยวิธีการทางฟิสิกส์แทนการใช้ยา เช่นโดยการนวด การฉายรังสี การใช้กระแสไฟฟ้า การใช้กระแสน้ำความร้อน หรือการออกกําลังกาย. (อ. physical therapy).